Amram Alon Toledano. Foto via Times of Israel
Dit is een artikel uit de Times of Israel reeks Those We Have Lost
Amram Alon Toledano, 54, werd op 7 oktober in Sderot vermoord door Hamas-terroristen toen hij op weg was naar de synagoge.
Hoewel Sderot eerder die ochtend ook het slachtoffer was van een golf van raketbeschietingen, waren de inwoners van de grensstad met Gaza aan dergelijke gebeurtenissen gewend, en Alon besloot toch naar de synagoge te gaan om Simhat Torah te vieren, maar haalde het nooit.
Hij werd op 13 oktober in Jeruzalem begraven. Hij laat zijn moeder, Suzy, zijn oudere zus Yehudit en jongere broers en zussen Tzila, Gadit, Yitzhak en Natan achter.
Geboren in Marokko, vertrok zijn familie naar Israël toen hij nog een baby was, en arriveerde via Frankrijk in Israël, volgens een overlijdensbericht op de website van het National Insurance Institute. Hij groeide op in Sderot en studeerde na zijn verplichte militaire dienst boekhouding aan het Sapir College in de stad, en later in zijn leven studeerde hij ook op gezondheidsgebied, met name voeding.
Zijn familie merkte op dat hij Amram heette, en Ami, naar zijn grootvader, Amram, die in 1957 in een haatmisdaad werd vermoord in de supermarkt die hij bezat in Marokko. Toledano vond het vaak moeilijk om zo'n naam vast te houden, zeiden ze, en koos er later in zijn leven voor om Alon te noemen.
Hij was een actief lid van Havruta, een organisatie van religieuze homoseksuele Israëli's. De organisatie merkte op dat hij slechts een paar weken voordat hij werd vermoord de training voltooide die nodig was om vrijwilligerswerk te doen bij de hotline – maar nooit zijn eerste dienst mocht bemannen.
Zijn neef, Shlomo Kavas, schreef op sociale media dat Alon “een vriendelijke en zeer gevoelige man was. Zijn leven was niet altijd gemakkelijk, zowel fysiek als mentaal, maar hij gaf nooit op om het te verbeteren.” Shlomo merkte op dat hij een ‘liefhebbende oom voor zijn neven en nichten was en een toegewijde zoon.’
In een interview op een Kan-podcast merkten Havruta-activisten Netanel Shaler en Shay Bramson op dat Alon pas ongeveer vijf jaar voordat hij werd vermoord besloot uit de kast te komen en ‘in het reine te komen met zijn identiteit’.
Ter nagedachtenis aan hem, zei Shaler, is Havruta een project aan het opzetten om speciale hulp te bieden aan al zijn leden die lichamelijk en psychologisch gewond zijn geraakt door de aanval van 7 oktober en de daaropvolgende oorlog.
Bramson merkte op dat Alon ‘zeer religieus bleef’ en uit een zeer religieuze familie kwam, en dat hij die elementen van zijn identiteit redelijk gescheiden hield.
Alon, zei hij, ‘was een heel bescheiden persoon, heel bescheiden, heel stil, maar stond altijd klaar om te helpen’, en hij leek erg blij om deel te nemen aan Havruta’s reeks gemeenschappelijke activiteiten, ‘je kon zien dat het hem deed Goed."
Comments