Hamas-terroristen gezien in Gaza-Stad, 28 februari 2025. Foto Jerusalem Post
De afgelopen bijna twee maanden was er een relatief vaststaand verhaal over Gaza voor na fase één van de gijzelaarsdeal: óf Israël en Hamas zouden een deal bereiken over fase twee van het terugkrijgen van de gijzelaars en de IDF die de oorlog verder zou beëindigen, óf de IDF zou, onder zijn nieuwe agressieve leider, luitenant-generaal Eyal Zamir, de poorten van de hel openen voor Hamas, zo begint de analyse door Yonah Jeremy Bob, de senior militaire correspondent en inlichtingenanalist van de Jerusalem Post.
Mochten Zamir en de regering 'volledig' optreden tegen Hamas, dan zou dat naar verwachting betekenen dat alle delen van Gaza snel zouden worden binnengevallen, in tegenstelling tot de zeer geleidelijke en gefaseerde invasie die het IDF uitspreidde over eind 2023 en medio 2024.
Het was de bedoeling dat alle Palestijnse burgers naar het humanitaire gebied al-Mawasi zouden worden verplaatst, zodat het Israëlische leger ongekende vrijheid zou hebben om luchtaanvallen en tank- en artilleriebeschietingen vanaf de grond uit te voeren op alle andere delen van Gaza, zonder zich zorgen te hoeven maken over burgers die zich bij Hamas zouden voegen.
Tot afgelopen weekend.
Plotseling waren er vanuit de defensie en de politiek weer stemmen die het hadden over geleidelijke en gerichte penetraties.
Hoe zou dit precies verschillen van wat de IDF uitvoerde tegen de onlangs vertrokken IDF-chef Herzi Halevi? Dat zou het niet zijn.
Stafchef van het IDF Eyal Zamir en zijn voorganger Herzl. Foto Jerusalem Post
Het grote verschil zou dus zijn dat het IDF in theorie gefaseerd en geleidelijk weer oorlog zou voeren in Gaza, maar dan wel met de dreiging dat het leger binnen een aantal dagen of weken, als Hamas dan nog steeds niet zou toegeven, echt alle handschoenen zou uittrekken.
Het idee achter deze verschuiving is om de escalatie door Israël te kalibreren en Hamas een laatste kans te geven, onder enig maar beperkt vuur, om slim te zijn en een deal te sluiten die meer op de voorwaarden van Israël is gebaseerd.
Het probleem met deze gedachtegang is echter dat de eerste, geleidelijke periode Hamas al het tegenovergestelde zal laten zien.
Een geleidelijke, gefaseerde terugkeer naar de strijd zal Hamas duidelijk maken dat Israël zich nog steeds zorgen maakt over de gevolgen van een terugkeer naar een volledige oorlog en of dit wel de gewenste uitkomst zal opleveren, zelfs met Zamir aan het roer en de Trump-regering die Hamas veel meer steun geeft dan de Biden-regering ooit heeft gedaan.
Op de vraag hoe een terugkeer naar oorlog de nieuwe rekruten van Hamas, mogelijk wel 25.000, en de Islamitische Jihad, mogelijk wel 5.000, zal elimineren, als ze allemaal gewoon kunnen vluchten met de overige 2,3 miljoen Palestijnse burgers die naar al-Mawasi vluchten, hebben defensiebronnen erkend dat het nog steeds niet zo eenvoudig zal zijn om Hamas militair te beëindigen.
Sommige defensiebronnen hebben de hoop uitgesproken dat de Israëlische inlichtingendienst de afgelopen maanden goed werk heeft verricht bij het opsporen en aanpakken van Hamas-strijders die zich schuilhielden in scholen en andere burgerfaciliteiten. Dit kan waarschijnlijk leiden tot succesvollere aanvalsoperaties.
Maar het komt erop neer dat als Hamas bereid is zich te verstoppen en tijdelijk de wapens neer te leggen, Israël Hamas alleen met geweld kan uitroeien door middel van een zeer uitgebreide militaire bezetting (door Israëlische soldaten in Gaza, niet door nederzettingen). Tot nu toe heeft dit niet de steun van meer dan 10% van de Israëlische bevolking.
Het alternatief blijft een zeer gebrekkige diplomatieke oplossing, die Hamas gedeeltelijk terugdringt, maar de terreurgroep niet volledig uit Gaza verdrijft.
Gezien deze dilemma's en de plotselinge onzekerheid over het opnieuw voeren van een volledige oorlog in Gaza - wat zou kunnen leiden tot meer dode soldaten, dode gijzelaars, meer wereldwijde kritiek en meer economische instabiliteit - heeft de regering gekozen voor 'deur nummer drie': het vermijden van een beslissing.
Dit is de reden dat Hamas al meer dan twee weken een staakt-het-vuren kent zonder ook maar één gijzelaar te hoeven prijsgeven.
Het vormt de basis voor de stormloop op gesprekken over een nieuwe tijdelijke gijzelaarsovereenkomst, waarbij 5-10 levende gijzelaars worden teruggestuurd en het staakt-het-vuren met nog eens 40-60 dagen wordt verlengd.
Het is zelfs de reden dat het Israëlische leger onlangs een riskante aanval uitvoerde op een drone van de Islamitische Jihad, waarbij onder controversiële omstandigheden negen Palestijnen omkwamen.
Volgens de Jerusalem Post voerde de drone op dat moment mogelijk geen terroristische actie uit. Bovendien heeft het Israëlische leger verklaard dat sommige van de gedode personen zowel terrorist als journalist waren. Als ze als doelwit worden gekozen, is het daarom beter om dat te doen op het moment dat ze daadwerkelijk bezig zijn met een gewelddadige actie of op weg zijn naar die actie.
Met andere woorden: het Israëlische leger is steeds agressiever in zijn pogingen Hamas te intimideren op kleine schaal en is bereid om het risico te lopen op fellere wereldwijde kritiek. Maar het kan ook zijn dat dit slechts een gedeeltelijke dekmantel is voor de terughoudendheid om iets veel groters te doen.
Uiteindelijk zal Israël echter óf een nieuwe deal moeten sluiten, hoe onvolmaakt ook, óf moeten kiezen tussen een nieuwe, immense invasie of een terugkeer naar kleinere, geleidelijke invasies. Die derde keuze is eigenlijk ook een manier om de keuze tussen de eerste twee uit te stellen.
留言