'Danielle Aloni, vrijgelaten uit Hamas-gevangenschap met haar 6-jarige dochter, beschrijft de omstandigheden in de tunnel

Danielle Aloni met tekeningen van Emilia Aloni. Foto: IDF-woordvoerder en forum voor gijzelaars en vermiste personen

Danielle Aloni , die met haar zesjarige dochter Emilia door Hamas-terroristen werd ontvoerd naar Gaza tijdens het bloedbad van 7 oktober en na 49 dagen werd vrijgelaten in november vorig jaar, zei tegen Ynet dat de omstandigheden waarin de gijzelaars werden vastgehouden in een tunnel die later werd blootgelegd en blootgelegd door de IDF, zwaar waren.

"Het is een heel kleine kamer, de breedte is van begin tot eind niet groter dan twee meter", vertelt Aloni aan Ynet. "We zaten ongeveer een week in deze specifieke tunnel, waar zestien mensen op matrassen naast elkaar zaten. We konden niet ademen, er was geen lucht."

IDF-woordvoerder admiraal Daniel Hagari meldde vorige week dat terwijl troepen in Gaza een tunnelschacht blootlegden, gelegen in het huis van een Hamas-terrorist , de soldaten met terroristen vochten. In de tunnel zelf, 20 meter onder de grond gelegen, vonden ze een centrale ruimte waar, volgens de IDF, op verschillende tijdstippen twintig gevangenen werden vastgehouden.

"De beelden van de tunnels brachten me in paniek, maar ik ben buiten, dus het is niet alsof ik daar terugkwam", zegt Aloni. 'Ik heb geen foto's nodig om het te onthouden; ik zal het onthouden zolang ik leef. Het was niet de laatste plaats waar we waren, en er waren daar nog andere gijzelaars toen we vertrokken.'

Ze zei dat het probleem het gebrek aan lucht was. 'Er was geen water gedurende de tijd dat we daar waren, wat betekende dat we niet konden douchen. Het was verboden om uit de kranen te drinken, en ze brachten ons op andere manieren drinkwater. "Het was erg vochtig en er was een verschrikkelijk gebrek aan zuurstof. De kleding was voortdurend vochtig, en afgezien van het feit dat we dag in dag uit dezelfde kleding droegen, waren we krampachtig en stinkend", zegt ze.

Hamas tunnel waar gijzelaars werden vastgehouden. Foto: IDF-woordvoerder

"De luchtvochtigheid blijft aan je plakken en vermengt zich met alles. De twee ventilatoren die je op de foto's ziet, werkten met tussenpozen. Er waren lange uren waarin we ze niet konden bedienen. De algehele sfeer van de plek is een claustrofobisch en afschuwelijk gevoel. Dat kun je niet doen. bewegen of lopen, en er is nauwelijks ruimte. Het deel van het kunstgras dat je ziet is zo'n 20 tot 30 centimeter lang, en de matrassen lagen er vlak naast. Emilia en ik lagen op dezelfde matras, het was vreselijk vochtig."

Aloni zei dat ze de handen van haar dochter niet kon wassen. "Op een dag spoelde ik haar af met een halve fles cola gevuld met water. Een van de gijzelaars werd boos op mij omdat ik hun water op had, omdat ik mijn dochter moest wassen die al een paar dagen niet had gedoucht. De mensen waren gespannen, en zich ziek voelen. Iemand had een zuurstoftank nodig; een ander had medicijnen nodig voor haar diabetes, en die was er niet. Mensen waren depressief.'

In de tunnel werden ook de schilderijen van Emilia gevonden, getekend tijdens haar gevangenschap. "Ik was erg verrast dat ze daar schilderijen vonden. Ons werd verteld dat het tijd was om te vertrekken, maar een van de gijzelaars vertelde me dat Emilia haar deze schilderijen cadeau had gedaan. Andere schilderijen zijn schilderijen die een andere vrijgelaten gevangene heeft verborgen en meegenomen. " zegt ze.

“Het was heel verrassend en ook leuk om te zien”, vervolgt ze. “Je ziet de motieven op de schilderijen. Wat moest ze daar nog meer doen? Ze had geen pennen of een tafel; alles was met rode inkt geschilderd. Dat hadden we. Ze gaven haar een notitieboekje dat we niet mee konden nemen, en ze schilderde wanneer ze daar zin in had, wanneer ze een sprankje hoop had.

“Kinderen drukken uit wat ze voelen door te spelen en te schilderen, en in dit geval was er veel verlangen naar huis, familie en de zon. Ik heb haar nooit gevraagd om te schilderen; ze deed het voor zichzelf."

Aloni zei dat ze de handen van haar dochter niet kon wassen. "Op een dag spoelde ik haar af met een halve fles cola gevuld met water. Een van de gijzelaars werd boos op mij omdat ik hun water op had, omdat ik mijn dochter moest wassen die al een paar dagen niet had gedoucht. De mensen waren gespannen, en zich ziek voelen. Iemand had een zuurstoftank nodig; een ander had medicijnen nodig voor haar diabetes, en die was er niet. Mensen waren depressief.'

Emilia Aloni en de schilderijen die ze in gevangenschap tekende. Foto via Ynet

Over het blootleggen van de tunnel door de IDF zegt Aloni: "Ik ben echt niet boos dat de IDF deze tunnel 'pas' nu heeft bereikt. Ik waardeer het werk van het leger; de tunnels zijn complexe structuren. De afdaling van de IDF daar is een zeer, zeer uitdagende taak”, zegt ze.

“Woede is het laatste dat ik voel jegens de IDF. Integendeel, ik denk dat soldaten die de tunnels betreden hen en de gevangenen in gevaar brengen, en ik maak me zorgen over hun veiligheid. Wat zal er gebeuren als ze dichterbij komen en Hamas weet dat ze dichterbij komen?"

Er zijn twee maanden verstreken sinds Aloni terugkeerde naar Israël, maar haar hart was bij de gijzelaars die zich nog in de Gazastrook bevonden. "Zelfs nadat we het met onze eigen ogen hebben gezien, is het onmogelijk voor te stellen wat we hebben meegemaakt", zegt ze. “We betalen een hoge prijs in deze oorlog – we moeten onmiddellijk tot een oplossing komen. Dit is geen slogan; het is de grimmige realiteit die aan ons en aan de mensen die daar achterblijven wordt opgelegd.

“Ik maak me grote zorgen omdat ik weet dat er nog veel meer tunnels zijn zoals die waarin we zaten. Mensen kunnen daar onder dezelfde omstandigheden worden vastgehouden, zelfs ouderen. Ik weet niet hoe hun fysieke en mentale toestand is. We lieten ze wanhopig, gebroken en hopeloos achter.

Emilia Aloni na haar terugkeer naar Israël. Foto IDF woordvoerder

“Dit was pas op de 49e dag, dus stel je voor hoe ze zich voelen op de 111e dag. Onze toestand was slecht, ik weet niet of ik gezond en wel terug zou zijn gekomen. Hoe zou het lot van mijn dochter zijn geweest? We weten dat naarmate de gevechten heviger worden, er in Gaza aanzienlijke problemen zijn met de bevoorrading en infrastructuur.”

Aloni zegt dat onderhandelen over de vrijlating van gijzelaars moeilijk is. ‘Ik weet dat er nu problemen zijn bij de onderhandelingen, maar er moet onmiddellijk een deal worden gesloten om alle gijzelaars terug te brengen. Als er nog een gedeeltelijke vrijlatingsovereenkomst komt, zullen ze daar nog eens honderd en nog wat dagen doorbrengen, en ik ben er niet zeker van of we dat ook zullen doen.

"Ik zal ze levend zien. Het is moeilijk uit te leggen aan mensen van buitenaf, omdat niemand zich kan voorstellen hoe het is om in een tunnel te zitten. Hoe kun je leven zonder zonlicht? Het lichaam gaat kapot, de ziel valt uiteen", voegt ze eraan toe.