De bevrijde gijzelaar Tal Shoham: 'Hamas-terrorist belde mijn vrouw en zeiden dat ze dreigden hem te vermoorden'

Tal Shoham na zijn vrijlating. Foto GPO

Of de dreiging nu kwam van gewelddadige Hamas-bewakers, honger, ziekte of Israëlische aanvallen, er waren momenten tijdens Tal Shohams 505 dagen durende gevangenschap in Gaza dat hij dacht dat hij de volgende ochtend niet meer zou leven, vertelde hij in een interview met Ynet.

"Er waren "vele keren dat ik afstand nam van het leven en ... probeerde de dood te accepteren", vertelde de 40-jarige Israëliër, die tevens de Oostenrijkse nationaliteit heeft, aan Ynet en The Associated Press. "Er zijn zoveel manieren om daar te sterven."

Shoham was een van de tientallen gijzelaars die in februari uit Gaza werden vrijgelaten als onderdeel van een staakt-het-vuren tussen Hamas en Israël, dat inmiddels is verbroken. Zijn vrouw, twee kinderen en drie andere familieleden werden eveneens op 7 oktober 2023 ontvoerd en een maand later vrijgelaten.

Het moment waarop Tal Shoham werd vrijgelaten uit Hamas-gevangenschap. Foto IDF / Ynet

Shoham zei dat hij de helft van zijn gevangenschap in appartementen doorbracht en de rest in ondergrondse tunnels. Hij werd soms vastgebonden, uitgehongerd, geslagen en met de dood bedreigd, en wist aanvankelijk niet of zijn familie nog leefde.

Nadat zijn vrouw was vrijgelaten, zei Shoham, belde iemand die zichzelf voorstelde als lid van Hamas haar om haar te waarschuwen niet te praten over wat ze had meegemaakt, anders zouden ze haar man vermoorden. Terwijl hij over zijn eigen ervaring vertelde, zei Shoham dat hij details niet wilde bespreken, uit angst de resterende gijzelaars in gevaar te brengen.

Nu de onderhandelingen over een staakt-het-vuren vastzitten, wil Israël dieper Gaza intrekken totdat Hamas de 59 gijzelaars die zich daar nog bevinden, vrijlaat. Meer dan de helft van hen zou dood zijn.

De hervatting van de gevechten heeft in Israël het debat over de oorlog en het lot van de gijzelaars aangewakkerd. De Israëlische premier Benjamin Netanyahu staat onder toenemende binnenlandse druk vanwege zijn aanpak van de gijzelingscrisis. Maar hij wordt ook geconfronteerd met eisen van zijn radicale bondgenoten om geen enkele deal te accepteren die Hamas niet kan vernietigen.

Shoham werd ontvoerd tijdens een familiebezoek in kibboets Be'eri. Toen Hamas aanviel, verscholen hij en zijn familie zich in een veilige kamer. Maar toen terroristen een raam openbraken en explosieven gebruikten om binnen te komen, gaf de familie zich over, een beslissing die Shoham toeschrijft aan het redden van hun leven.

Shoham werd achter in een auto gegooid en naar Gaza gebracht, zonder te weten wat er met zijn vrouw of kinderen was gebeurd. Be'eri behoorde die dag tot de zwaarst getroffen gemeenschappen.

Voordat ze gescheiden werden, herinnerde Shoham zich dat hij tegen zijn inmiddels 9-jarige zoon zei dat hij niet wist of ze zouden sterven. "Ik wilde niet dat hij een leugen van me hoorde, ook al waren het de laatste minuten van ons leven," zei hij.

Bij aankomst in Gaza sprong een terrorist op het dak van de auto, richtte zijn wapen op Shoham en zei hem te knielen. Maar Shoham weigerde, omdat hij niet op hun voorwaarden gedood wilde worden, zei hij.

Hij zei dat de terrorist "moord in zijn ogen" had.

Thuis weer bij zijn vrouw, Adi. Foto via Ynet

Shoham werd eerst naar een appartement gebracht dat volgens zijn ontvoerders in Noord-Gaza lag. Hij bracht daar weken door, geboeid en opgesloten in een kamer.

Ongeveer een maand later werd hij overgebracht naar een ander appartement en sloten zich daar Evyatar David en Guy Gilboa-Dalal aan, de gijzelaars met wie hij het grootste deel van zijn gevangenschap zou doorbrengen.

De twee mannen werden ontvoerd van het Nova-muziekfestival in Zuid-Israël, waar minstens 364 mensen werden gedood en tientallen anderen gegijzeld. Toen Shoham hoorde over de omstandigheden van hun gevangenschap, voelde hij zich gelukkig met zijn eigen gevangenschap. Ze waren vastgehouden in nog oncomfortabelere handboeien met ritssluitingen, met plastic zakken om hun hoofd, zei hij, en kregen één pitabroodje per dag te eten.

De drie woonden maandenlang in dat appartement, waar ze dagelijks werden mishandeld. Bewakers bespotten en vernederden hen, vroegen hoe het muziekfestival was en maakten schietgeluiden, aldus Shoham.

Omdat hun bewakers hen verboden om te spreken, leerden ze elkaar kennen door heimelijk gefluister.

Om zichzelf menselijker te maken in de ogen van zijn ontvoerders, en hopelijk minder snel geneigd te zijn hem te vermoorden, leerde Shoham Arabisch en sprak hij met hen over zijn leven in Israël.

Eén van de bewakers hield van massages, zei Shoham, dus de gevangenen gaven hem dagelijks een rugmassage in ruil voor meer variatie in hun dieet, zoals tonijn, sardines en zelfs eieren.

Shoham ontdekte dat zijn vrouw en kinderen na ongeveer 50 dagen gevangenschap nog leefden. In wat hij beschouwde als een daad van vriendelijkheid gaven zijn ontvoerders hem een ​​brief van zijn vrouw, waarin stond dat zij en hun kinderen in orde waren en binnenkort zouden worden vrijgelaten.

Hij is ervan overtuigd dat het gebaar van de bewakers hem meer mentale kracht gaf, zodat hij zich kon concentreren op zijn eigen overleving.

Afgelopen juni werden Shoham, David en Gilboa-Dalal verplaatst naar een tunnel waarvan ze schatten dat die zo'n 30 meter onder de grond zat.

Shoham zei dat ze ontroerd waren nadat Israël eerder die maand vier gijzelaars uit appartementen in Gaza had bevrijd. Bij deze operatie kwamen meer dan 270 Palestijnen om het leven.

Ze werden per ambulance vervoerd, zei Shoham, gladgeschoren, gekleed in Palestijnse kleding en geblinddoekt. Israël beschuldigt Hamas-terroristen ervan zich te verstoppen in ambulances en andere hulpdiensten, evenals in ziekenhuizen en andere civiele infrastructuur.

De tunnels waren donker en vochtig en het was moeilijk om te ademen, zei Shoham. De drie mannen werden vastgehouden door een andere gijzelaar, Omer Wenkert, die al veel langer in de tunnels zat.

Ze deelden een cel van 12 meter lang en sliepen op matrassen op de grond, een meter verwijderd van een gat dat hun toilet was. Ze douchten ongeveer elke 21 dagen.

Shoham verloor ongeveer 28 kilo tijdens zijn gevangenschap. Hij kreeg een beenontsteking die zo ernstig was dat hij wekenlang niet kon lopen. Nadat een arts hem had bezocht en hem vitaminen had gegeven, zei hij dat zijn gezondheid verbeterde.

Tal Shoham tijdens de landing in Israël. Foto IDF

Wat Shoham ook hielp te overleven, zei hij, was zich te concentreren op wat hij wél kon beheersen. Hij begon met mindfulnessoefeningen die hij van zijn vrouw, een psycholoog, had geleerd en besprak zijn gevoelens met de andere gijzelaars. "Het enige waar ik macht over heb, is mijn innerlijke leven," zei hij.

Hij vertelde zichzelf elke dag dat hij uiteindelijk vrij zou zijn.

Shoham en Wenkert werden samen bevrijd tijdens de laatste bevrijding van levende gijzelaars voordat het staakt-het-vuren eindigde. Het laatste wat Shoham tegen David en Gilboa-Dalal zei, was dat ze sterk moesten blijven en de hoop niet moesten opgeven.

Hamas publiceerde later een video waarin de twee mannen te zien waren, zittend in een nabijgelegen voertuig, terwijl ze die dag gedwongen werden toe te kijken hoe de overdracht aan de vrijgelaten gijzelaars plaatsvond. Een groep die de families van de gijzelaars vertegenwoordigt, noemde de video "ziekelijk".

Shoham vreest dat de tijd dringt en dringt er bij de regering en de internationale gemeenschap op aan het lot van de gijzelaars niet te verbinden aan een staakt-het-vuren of een vredesakkoord.

"Ik ben echt bang dat als ze niet snel worden vrijgelaten, ze daar zullen sterven", zei hij.

Shoham zegt dat zijn eigen genezingsproces gemakkelijker is geworden doordat hij weet dat zijn familie zich kan verplaatsen in wat hij heeft doorstaan.

En zijn vrijheid heeft de familie geholpen om de slachtoffers van 7 oktober 2023, waaronder de vader van zijn vrouw, op gepaste wijze te rouwen. Terwijl hij gevangen zat, waren ze zo gefocust op zijn vrijlating, zei hij.

Sinds zijn thuiskomst is Shoham 16 kilo aangekomen. Hij zei dat hij alles wilde eten en zich nooit vol voelde. De laatste tijd probeert hij zijn routine van intermitterend vasten van vóór zijn gevangenschap weer op te pakken.

Hoewel zijn been nog niet volledig genezen is, zegt Shoham dat hij tot de gelukkigen behoort, omdat hij geen last heeft van nachtmerries. Hij dankt zijn kinderen voor hun steun om door te gaan.

"Als ik mijn kinderen ons hoor aanspreken, zoals moeder en vader, mama en papa, en beide namen hoor zeggen, klinkt dat als muziek in de oren," zei hij. "Als gezin zijn we allemaal bezig met herstellen. Maar we doen het samen."