Ooit gaf Zeus Pandora een doos mee. Pandora mocht deze doos nooit openen. Maar ze was nieuwsgierig en uiteindelijk opende ze de doos. In een klap kwam daar alle tegenslagen en onheil uit die een mens maar kunnen treffen: ziektes, verbittering, pijn en alle mogelijke kwaad. Het einde van dit verhaaltje vindt u aan het einde van dit artikel.
Ik moest aan dit verhaal denken toen ik hoorde dat de Palestijnen hun zin doordramden en de VN besloot, met een meerderheid van stemmen, het conflict in het midden Oosten, met nadruk op de Israëlische bezetting, aan het ICC in Den Haag voor te leggen.
Geen makkelijke opdracht, daar een bepaalde uitspraak hierover bepaalde mensen gevaarlijk kwaad kan maken. Maar goed, die hete aardappel werd door de niksnutten van de VN naar het ICC gegooid. Laten die het maar bekijken.
Even voor de duidelijkheid een paar simpele feiten: de naam Palestina werd aan de omgeving gegeven door de Romeinen (de lezer kent ze vast: dit zijn de rare jongens die Jezus ter dood veroordeelden, Hem kruisigden, waarna de Kerk haar hoofdkantoor in Rome plaatste), die pisnijdig op ons Joden waren, omdat we maar weerstand bleven geven aan hun bezetting. Er is een Boek waar u dat kunt lezen.
Van 1517 tot 1917 bezetten de Turken het land, maar na de Eerste wereldoorlog wordt de omgeving verdeeld in een Brits en Frans Mandaat. Deze twee supermachten besloten dat er geen verkeer, zelfs geen familiebezoeken, zouden worden toegelaten tussen de twee mandaten. De Arabische bevolking van deze twee mandaten reageerde met afschuw en noemden het de Ramp, oftewel in het Arabisch: “Nakba”, een woord dat plotsklaps in de jaren tachtig van de vorige eeuw werd gejat om het verlies van de oorlog van 1948 tegen de nieuwe Joodse staat te beschrijven.
Van 1917, of eigenlijk 1921, tot 1948 is dus het land onder het Britse mandaat. Toen de Joodse staat in mei 1948 werd uitgeroepen, besloot de Arabische Liga dat het een fluitje van een cent zou zijn om deze staat te vernietigen, maar dat liep anders uit en de Joden versloegen alle Arabische legers. Het gloednieuwe land Jordanië legde beslag op oost-Jeruzalem en de westelijke oever van de Jordaan, wat u bekend is als de WestBank.
Toen in 1967 11 Arabische landen nogmaals besloten de Joodse staat te vernietigen, verrasten wij hun en was het lot in 6 dagen besloten, waarbij wij ook de Golan Hoogten, oost Jeruzalem en de WestBank veroverden. Zoals gebruikelijk in oorlogsvoering “the winner takes it all” en bezetten wij sindsdien de WestBank en oost Jeruzalem. De Golan is al jaren geannexeerd – wie er geweest is snapt waarom.
De Palestijnen willen u graag doen geloven dat hun land bezet is, maar feitelijk valt er niets te vinden dat Palestijns was, een grens had, een regering had etc., etc.
Ze willen nu graag dat wij, Israël, terecht gaan staan omdat we hun land bezetten.
Onze huidige nieuwe regering geloofd dat het land ons door God is beloofd. Kan zijn, maar wij wijzen naar ons nationaal recht, gegeven door de VN en Volkerenbond.
Even voor de duidelijkheid: ik ben voor een Palestijnse Staat, en het liefst morgen al. De reden hiervoor is dat ik a) niet geloof in het overheersen van een ander volk, b) ik ze een eigen land gun, nadat hun eigen broeders hun een narratief gaven, gebaseerd op een leugen die een werkelijkheid werd voor ze, waardoor ze echt niet beter weten en c) omdat de Palestijnen als een staat zich hebben te houden aan internationale regels.
Ondertussen mag er geen Jood in de Palestijnse Autoriteit wonen, mag geen Palestijn land, huis of infrastructuur aan Joden verkocht worden – daar staat de doodstraf op – en hangen de Palestijnen alle homo’s op die ze kunnen vinden. Maar wij worden een apartheidsstaat genoemd: wij, Israël, waar rechters, generaals, politici, ministers en zelfs schoonheidskoninginnen Arabisch zijn en waar homo’s uit Palestina een onderkomen vinden.
Het ICC gaat dus onze bezetting onderzoeken. Het is makkelijk om te stellen dat het allemaal antisemieten zijn en ons dus wel zullen veroordelen, maar daar zit geen intellectuele uitdaging in. We gaan het dus argumenteren voor het gerecht en dan rustig afwachten om te zien of de wereld inderdaad op zijn kop staat of niet.
Ondertussen mogen we niet vergeten hoe dat nu eindigde met Pandora en haar doos. Want wat kwam daar, na alle ellende, als laatste uit?
Hoop.
Toevallig is dat de naam van ons Volkslied, dus laten we optimistisch zijn.
Ik wens u allen een voorspoedig 2023!
Er zijn al twee Palestijnse staten: Jordanië en Israël