De bus na de raketinslag. Foto N12News
Op 9 oktober, twee dagen na Simchat Torah, Balck Shabbath, ging Ronit Cohen, een inwoner van Beitar Elit, zoals gebruikelijk naar de mikva waar ze werkte. Ze zat in een tot de rand gevulde bus en plotseling belde haar dochter en vroeg bezorgd waar ze was.
"Ze vroeg me of ik het alarm hoorde", herinnert Ronit zich. "Op dat moment besefte ik dat er wel degelijk een alarm is, maar dat je het niet hoort, zegt ze in het interview met N12News." Ze hing onmiddellijk op, stond op van haar stoel aan het einde van de bus en liep naar de chauffeur toe. "Ik riep naar hem: 'Er is een alarm, we moeten stoppen!'"
De bus stopte vlakbij een nabijgelegen gebouw en ongeveer vijftig passagiers renden er in paniek tegenaan. Cohen was de laatste die probeerde binnen te komen.
"Net toen ik op het punt stond het gebouw binnen te gaan, hoorde ik een vreselijk en krachtig geluid dat in mijn oren weergalmde. Voordat ik besefte wat er gebeurde, viel ik. Het bleek dat de raket niet ver van ons vandaan viel en de bus raakte. Het plafond brak en de ramen verbrijzelden, en de auto's ernaast waren ook verbrand. Gelukkig slaagden alle passagiers erin eruit te komen. En was de bus leeg. Ik ben een moeder van zes kinderen en ik bad dat mijn kinderen niet zouden sterven. zonder mij."
Vanwege de intensiteit van de impact werd Ronit naar Hadassah Ein Kerem gebracht met granaatscherven die diep in haar benen doordrongen. Na behandeling op de orthopedische afdeling werd ze overgebracht naar de revalidatieafdeling van Hadassah Mount Scopus, waar ze enkele weken werd behandeld, begeleid door fysiotherapeuten, bedrijfsklinieken en revalidatieartsen.
Ronit Cohen met fysiotherapeut Edith Foto: Hadassah-berg Scopus via N12News
"In eerste instantie had ik niet gedacht dat ik weer op de been zou komen, ik maakte me zorgen. Het revalidatieproces was moeilijk en ik kon nauwelijks uit bed komen vanwege de pijn. Langzaam stond ik op en begon met fysiotherapie en ergotherapie. therapieoefeningen, en ik heb ook emotionele therapie ondergaan, wat veel heeft geholpen.
Vandaag ga ik door met revalideren, maar ik ben op een betere plek. Elke dag slaag ik erin een beetje meer vooruitgang te boeken, en ik kan al staan en soms wandel ik een klein stukje. Ik moet weer tot mezelf kunnen komen, in het belang van het gezin.'
Comments