Sharon en Eli Refai. Foto via Times of Israel
Dit is een artikel uit de Times of Israel reeks Those We Have Lost.
Eli Refai (Rafael), 42, en zijn zus Sharon Refai, 27, beiden uit Yavne, werden op 7 oktober vermoord door Hamas-terroristen vlak bij het Supernova-muziekfestival.
Sharon was met haar vriend, Shahar Manzor, en een andere vriendin, Oriya Ricardo, op het festival toen de Hamas-aanval begon. Toen de raketbeschietingen begonnen, vertrokken de drie naar hun auto en bereikten de kruising Mefalsim toen Shahar werd neergeschoten door Hamas-terroristen, en de auto sloeg over de kop.
Sharon belde in paniek haar broer Eli. Hij ging meteen op pad om haar te helpen, maar toen Sharon besefte hoeveel terroristen er op de loer lagen, zei ze hem om terug te gaan, maar hij luisterde niet, aldus hun familie. Toen hij de kruising naderde, werd hij neergeschoten door een groep terroristen, en de familie denkt dat Sharon op dat moment met hem aan de telefoon was en het geweervuur hoorde.
Haar moeder zei dat ze haar later aan de telefoon had gesproken toen ze wanhopig probeerde te ontsnappen: "Sharon zei dat het haar speet dat ze Eli had gebeld. 'Sorry dat ik je leven heb verwoest, we gaan proberen te ontsnappen, maar ik weet niet of ik het red'", zei ze tijdens het gesprek. Dat was het laatste wat haar familie van haar hoorde. Shahar en Oriya werden die dag ook allebei vermoord.
Na enkele dagen werd de familie Refai geïnformeerd dat Sharons lichaam was geïdentificeerd en ze werd op 12 oktober begraven in Yavne. Enkele dagen later werd Eli's lichaam geïdentificeerd en hij werd op 16 oktober naast haar begraven.
Ze worden overleefd door hun ouders, Metuka en Shlomo, en vier andere broers en zussen: Livnat, Reut, Liav en Aviel.
Eli werkte als logistiek manager voor een cosmeticabedrijf, terwijl Sharon, die haar studie informatiesystemen afrondde, voor een keten van feestartikelenwinkels werkte. De broers en zussen waren erg close, zei hun familie, en na de scheiding van hun ouders was Eli een vaderfiguur voor Sharon, die zich altijd zorgen om haar maakte.
Hun zus, Reut, vertelde Channel 12 News dat Sharon vrijwilligerswerk deed met kansarme jongeren en op zoek was naar een vaste baan, "van plan om te trouwen en een gezin te stichten, Shahar was de liefde van haar leven. Net toen ze op het punt was om de vruchten te plukken, werd haar leven op monsterlijke wijze afgebroken. We zijn er kapot van."
Hun oudere zus, Livnat, vertelde Ynet dat Sharon en Shahar ongeveer een jaar aan het daten waren en pas onlangs waren samengekomen in Ramat Gan, terwijl ze een gezamenlijke toekomst aan het plannen waren: "De dag dat ze Shahar ontmoette, wist ze dat hij de ware voor haar was. Ze stelde hem voor aan de familie als 'mijn toekomstige echtgenoot', en we waren zo blij voor haar."
Livnat zei dat Eli het hart van het huis was, "we konden nauwelijks om iets vragen en hij was al klaar en wachtte op ons. We wilden dat hij voor zichzelf zou zorgen, een leven zou opbouwen en een gezin zou stichten, maar hij wijdde zijn hele leven aan ons." Ze zei dat Eli "zich met name zorgen maakte om Sharon, tijdens haar laatste twee jaar als student woonde ze bij hem en hij zorgde voor al haar behoeften."
Sharon, zei ze, was een kalme, stabiele invloed, en zelfs toen ze wist dat ze zowel Eli als Shahar verloren had, bleef ze kalm en waarschuwde ze haar andere vrienden op het festival om niet naar hetzelfde gebied te komen, waardoor ze hun levens redde: "Ze sprak kalm en beheerst, zelfs in de moeilijkste en meest angstaanjagende momenten, toen haar leven in gevaar was, toen ze net de twee mannen verloor die haar hele wereld waren," zei Livnat. "Zo was ze haar hele leven, dapper en heldhaftig en beheerst en zorgde ze voor iedereen. Altijd optimistisch en geloofde dat het einde goed zou zijn. Maar deze keer eindigde het in een grote tragedie."
Hun moeder, Metuka, zei: “Eli steunde me altijd en stond aan mijn zijde in goede en slechte tijden. Een kind met een enorme ziel die nooit aan zichzelf dacht, alleen aan anderen. Hij voedde zijn drie jongere broers en zussen op, onderwees ze en ondersteunde ze. Dankzij hem sta ik nu op eigen benen.”
Commentaires