In perspectief een geromantiseerde strijd op valse gronden - column van Sander Sassen

Screenshot YouTube

‘Intifada, intifada’ gevolgd door ‘Free, free Palestine’ galmt door de straten als een stoet met honderden studenten zich een weg baant door de binnenstad van Amsterdam. Vrijwel allemaal zijn ze voorzien van een hippe Palestijnse keffiyeh sjaal, bijbehorende gezichtsbedekking en een kekke zonnebril die Yasser Arafat niet had misstaan.

Ja, fashionable en trendy is het zeker, deze studenten zijn wat hun outfit betreft bijna niet te onderscheiden van een echte Palestijn uit Gaza, zelfs de dapper wapperende Palestijnse vlaggen ontbreken niet.

Maar dit is geen verkleedpartijtje of een internationale cosplay bijeenkomst, dit zijn studenten die zich, overigens terecht, zorgen maken over de situatie in de Gazastrook. Studenten die, samen met hun studiegenoten op andere universiteiten over de hele wereld, hun stem willen laten horen. Studenten die hopen dat hun stem bijdraagt aan de beëindiging van de oorlog in Gaza. Echter jezelf uitdossen als een Palestijn, leuzen schreeuwen zoals ‘intifada’ en ‘from the river to the sea’, die oproepen tot de vernietiging van Israël en het Joodse volk, brengt ons niet dichter bij een oplossing voor dit conflict, in tegendeel, het gooit letterlijk en figuurlijk meer olie op het vuur.

Als deze studenten werkelijk begaan zijn met het lot van de bevolking van Gaza dat is het absoluut noodzakelijk dat ze zichzelf eerst de vraag stellen hoe het zover heeft kunnen komen en waarom de Palestijnen in de Gazastrook keer op keer verwikkeld raken in gewelddadige, gewapende conflicten met Israël. Hopelijk komen ze dan al gauw tot de conclusie dat de grote gemene deler in al die conflicten Hamas is. Hamas is letterlijk en figuurlijk de reden dat, 76 jaar na haar oprichting, de staat Israël nog steeds iedere dag een gevecht levert om haar voortbestaan.

De enige oplossing om een einde te maken aan decennia aan strijd is het verwijderen van deze grote gemene deler. Er moet een einde komen aan de vicieuze cirkel van geweld die start met de indoctrinatie van jonge kinderen op school waar een blinde haat tegen Israël wordt onderwezen. Er moet perspectief komen op een betere toekomst, een toekomst waar de afgelopen decennia op geen enkele constructieve wijze aan gebouwd is door de Palestijnen. Op geen enkel moment is er zelfs maar een begin gemaakt met de opbouw van een Palestijnse staat, niet in 2005, toen Gaza volledig onder Palestijns zelfbestuur kwam, maar ook niet in de jaren erna. De vele tientallen gedoneerde miljarden zijn vooral besteed aan de aanleg van een ondergronds tunnelnetwerk en de aankoop van materialen voor 10.000-en raketten en ander wapentuig, allemaal in voorbereiding op toekomstige conflicten met Israël.

Daarmee kunnen we inmiddels één belangrijke conclusie trekken: de Palestijnen onder het bestuur van Hamas hebben nooit de intentie gehad een Palestijnse staat te stichten in de Gazastrook. Dat vergt namelijk investeringen op het gebied van onder andere infrastructuur, humanitaire voorzieningen, werkverschaffing en onderwijs gericht op een vreedzame coëxistentie met Israël. Als we die specifieke zaken onder de loep nemen dan is duidelijk dat alles, zelfs onderwijs, er juist op gericht was om de Palestijnen klaar te stomen voor de gewapende strijd tegen Israël. De vernietiging van Israël was daarmee hetgeen Hamas motiveerde en bestaansrecht gaf, niet de wens om een Palestijnse staat te stichten.

Kortom, als deze studenten werkelijk begaan zijn met het lot van de Palestijnen in de Gazastrook dan is het absoluut noodzakelijk dat ze zich realiseren dat Israël geen belemmering vormt voor vrede in de Gazastrook. Ze zullen zich moeten realiseren dat het luidkeels leuzen schreeuwen zoals ‘intifada’ en ‘from the river to the sea’, feitelijk koren op de molen is voor Hamas. Dat het steunen van Hamas en haar strijd met termen als ‘genocide’ Hamas volledig in de kaart speelt. Genocide is namelijk hetgeen Hamas voor ogen heeft, de vernietiging van de Israëlische staat en de Joodse bevolking, zo staat het letterlijk omschreven in haar handvest.

Als deze studenten werkelijk begaan zijn met het lot van de Palestijnen in de Gazastrook moeten ze zich juist massaal uitspreken tegen Hamas. Luidkeels eisen dat Hamas haar wapens neerlegt, de gijzelaars vrij laat en zich onvoorwaardelijk overgeeft en daarmee de Palestijnen in de Gazastrook weer perspectief geeft op een betere toekomst. Al het andere is niets meer dan een geromantiseerde strijd op valse gronden van geprivilegieerde studenten. Geprivilegieerde studenten die denken dat hun verwrongen wereldbeeld maakbaar is door zich uit te dossen als een Palestijn en luidkeels de hatelijke leuzen van Hamas na te papegaaien.