Foto met dank aan Asif
Nadat ze hun auto bij de autoreparatiewerkplaats hebben afgeleverd, stoppen veel Israëli's voor een hapje in de buurt in een van die typische restaurants met Formica-tafels, dispensers van dunne servetten en dampende dienbladen met troostmaaltijden.
Wanneer de ober de borden komt afruimen en de standaardvraag stelt ("Heb je genoeg gegeten, lieverd?"), kan het diner spijt krijgen van de zware gehaktballetjes en rijst of waarderen dat hij genoten heeft van een authentieke culinaire ervaring.
Die ervaringen zijn tegenwoordig moeilijker te verkrijgen.
“Het is tegenwoordig echt ongrijpbaar om een echt arbeidersrestaurant te vinden. Ja, er worden dezelfde maaltijden geserveerd en het ziet er nog steeds hetzelfde uit, maar de klantenkring is veranderd. Het zijn geen arbeiders meer, van wie ik betwijfel of ze het zich tegenwoordig kunnen veroorloven om daar te eten”, vertelt Liora Rosin, co-curator van een huidige tentoonstelling die een eerbetoon is aan arbeidersrestaurants (misadot poalim ) aan ISRAEL21c .
De setting van een typisch arbeidersrestaurant. Foto door Matan Choufan via ISRAEL21c
Het moet vullend zijn
Misadot poalim voorzag arbeiders van een eenvoudige middagmaaltijd die betaalbaar was en voldoende voedzaam om energie te leveren om weer aan het werk te gaan.
De nadruk ligt niet op hoe de maaltijd smaakt of eruitziet, maar op hoe het in de maag zit.
“Er wordt niet geplateerd, alleen een grote portie uitgedeeld. Het gemeenschappelijke doel is dat klanten vol en tevreden vertrekken”, vertelt Rosin aan ISRAEL21c.
Foto via Instagram imarestaurant
Arbeidersrestaurants gaan 's middags open en sluiten wanneer de potten leeg zijn. "Dit zou nooit gebeuren bij een McDonald's", merkt Rosin op, eraan toevoegend dat deze restaurants "op de beste manier in de tijd worden bevroren. Ze veranderen niet en gaan niet mee met trends. Rijst wordt niet vervangen door quinoa.”
Bovendien maken ze eten vanaf nul en gebruiken ze geen voorgesneden of bevroren ingrediënten.
"Ik stel me zelfs voor dat lijsten met benodigde producten worden opgeschreven met potlood en papier", zegt de curator, die een masterdiploma in industrieel ontwerp heeft en lezingen geeft aan de Bezalel Academy of Art and Design in Jeruzalem.
Een ander belangrijk kenmerk is te vinden op de muren, die voor de helft zijn bedekt met keramische tegels voor eenvoudige reiniging.
Op het bovenste gedeelte, op een prominente plek, staan foto's van beroemde diners, naast krantenartikelen, certificaten en misschien een hamsa en een klok.
“De foto's waren een mix van de echte 'influencers' van de dag, van lokale politici tot filmsterren en bezoekende beroemdheden. Ze waren het bewijs van de kwaliteit en het succes van de plek.”
Rosin en co-curator Rona Zinger waren enthousiast toen ze werden benaderd door Asif Culinary Institute of Israel om de tentoonstelling "Home Away from Home: A Tribute to Workers' Restaurants" op te zeetten.
“Het raakt een bekende plek en raakt de kern van nostalgie die we allemaal delen. Misschien zelfs waarden die we missen”, deelt Rosin, 42.
Ashkenazi of Mizrachi?
Hoewel we deze restaurants beschouwen als Mizrachi (oosters) in hun culinaire stijl, waar ze gerechten serveren die gekruid zijn met komijn en kurkuma, waren ze dat niet altijd.
"Elke alijah [immigratiegolf] die kwam, duwde de immigrantengroep vóór hen omhoog in de sociale keten en dit wordt weerspiegeld in wie de arbeidersklasse werd", legt Rosin uit.
Deze foto uit 2006 toont eten in het arbeidersrestaurant Azura, op de Machane Yehuda-markt in Jeruzalem, kokend op kerosinebranders. Foto door Nati Shohat/Flash90. Foto door Nati Shohat/Flash90 via ISRAEL21c
In de jaren 1920 en 1930 waren de kantines van de arbeiders meer Asjkenazisch en vergelijkbaar met de eetzalen van kibboetsim die stevige maaltijden serveerden aan de halutzim (pioniers). Het eenvoudige en goedkope tarief van de dag was hardgekookte eieren, leben (vergelijkbaar met dunne yoghurt), salade en soms tzuf , een dadeldrankje, als toetje.
Waar zijn ze nu?
Rosin en Zinger moesten Israël doorzoeken om te vinden wat er nog over was van de typische arbeidersrestaurants.
“Het zijn bijna grafstenen voor de oude industrieën. Soms zijn fabrieken verdwenen, maar het restaurant blijft staan”, zegt Rosin.
De restaurants zijn meestal te vinden aan de rand van de stad waar kleine industrieën zijn. In Tel Aviv zou dit Eilat Street zijn, waar u textiel-, timmerwerk- en metaalwerkplaatsen vindt, evenals printers
Rosin wil geen restaurants uitkiezen, maar een paar komen in gesprek.
Ze noemt Azura , dat sinds 1958 in Mahane Yehuda in Jeruzalem is en kubbeh , rode bieten, gekookte aardappelen, kebab en rijst en bonen "op de ouderwetse manier" serveert, evenals Hakubbeh shel Momo in Irakese stijl in Haifa en Salimi op Herzl Street in Tel Aviv, waar eenvoudige en redelijk geprijsde Perzische gerechten worden geserveerd.
Foto via jokuti op Instagram
Rosin groeide op in de buurt van het bekende restaurant Edna in Ramat Hasharon. Oorspronkelijk serveerde het shoarma aan autoreparateurs in het gebied, daarna ging het over op Perzisch eten en tegenwoordig heeft het een uitgebreid menu.
De echte werkers van vandaag
Inbegrepen in de Asif-tentoonstelling zijn beelden van Dan Perez, een van de beste voedsel- en stillevenfotografen van Israël, en filmmaker Ilya Marcus, die de echte arbeiders in Israël van vandaag afbeelden - migranten en asielzoekers.
De lunchmaaltijd van Palestijnse arbeiders. Foto door Dan Peretz via ISRAEL21c
We zien beelden van Thaise arbeiders in de Arava en Turkse en Soedanese bouwvakkers die hun lunchpauze rustend doorbrengen op een bouwplaats of op het veld, terwijl ze voedsel eten dat ze zelf gemaakt hebben of van anderen in hun gemeenschap hebben gekocht uit plastic bakjes.
Een Turkse arbeider in Israël tijdens zijn lunchpauze. Foto door Dan Peretz via ISRAEL21c
Rosin zegt dat we ook hightech-werknemers in de huidige lijst zouden kunnen opnemen, omdat ze lange dagen maken en tussen de middag een goede maaltijd nodig hebben. Omdat hun werkgevers de rekening betalen via de 10bis- app, kiezen deze werknemers soms voor een "werknemersmaaltijd" in plaats van een meer geavanceerde optie.
Ze worden vergezeld door diners uit de hogere middenklasse die komen voor een 'authentieke ervaring met een vleugje nostalgie', zoals de tentoonstellingscatalogus hen beschrijft.
Rosin accepteert de veranderingen die hebben plaatsgevonden. “De culinaire traditie gaat tenminste door”, zegt ze optimistisch.
"Home Away from Home - A Tribute to Workers' Restaurants" is te zien in het Asif Culinary Institute of Israel, 28 Lilienblum Street, Tel Aviv, tot en met juli 2023.
Commenti