OPINIE Ben Caspit: "De strijd van Ronen Bar is voor ons, we moeten allemaal achter hem staan" , met het hele verhaal

Foto screenshot

In de 17,5 jaar dat Benjamin Netanyahu premier is geweest, hebben tientallen hoge veiligheidsfunctionarissen onder hem gediend - stafchefs, hoofden van de Shin Bet (Israëlische Veiligheidsdienst), hoofden van de Mossad, hoofden van de militaire inlichtingendienst, hoofden van de Nationale Veiligheidsraad en hoge officieren in de rang van generaal-majoor in verschillende takken en organisaties.

Als iemand die het gedrag van Netanyahu nauwlettend heeft gevolgd, kan ik zeggen dat ze bijna allemaal — ergens tussen de 100 en 200 senior veiligheidsfunctionarissen — het eens zijn met de huiveringwekkende diagnose die Shin Bet-leider Ronen Bar maandag stelde met betrekking tot de werkwijze, motieven en daden van de man die probeert Israël in een dictatuur te veranderen.

Herinnert u zich de uitspraak "Kijk me in de ogen, Bibi" van minister van Defensie Yitzhak Mordechai uit 1999? Of Ami Ayalon en Israel Hasson tijdens de gebeurtenissen rond de opening van de tunnel bij de Westelijke Muur en de onderhandelingen met Yasser Arafat?

Je kunt ze tellen: Yitzhak Mordechai, Amnon Lipkin-Shahak, Shaul Mofaz, Moshe Ya'alon, Gabi Ashkenazi, Benny Gantz, Gadi Eisenkot, Naftali Bennett en Avigdor Liberman. En de lijst is eindeloos – lang, divers en vol namen en verhalen.

Bijna allemaal delen ze één ding: ze zijn bekend met het fenomeen dat Ronen Bar maandag beschreef. Ze geloven Ronen Bar. Elk woord. Ze weten wie de leugenaar is.

De leiders van de Mossad — Meir Dagan, Tamir Pardo, Efraim Halevy, Danny Yatom, Shabtai Shavit — en vele andere senior en diverse functionarissen wisten van Netanyahu's gedrag, zijn prioriteiten en het feit dat hij zelden verantwoordelijkheid nam en vaak de schuld bij anderen legde.

Voeg daar nog Udi Levi aan toe, hoofd van de Tziltzal-eenheid [een Mossad-eenheid die vocht tegen terrorismefinanciering en niet langer operationeel is], en zijn schokkende getuigenis over terrorismefinanciering en Qatar.

Hetzelfde geldt voor leiders van de Shin Bet, zoals [Yuval] Diskin, [Ami] Ayalon, [Carmi] Gillon, Yoram Cohen, Nadav Argaman, hoge functionarissen als Israel Hasson en nog veel meer, samen met plaatsvervangende hoofden, generaals, districts- en commandochefs en een aanzienlijk aantal politiechefs en hoofden van onderzoeksafdelingen.

Een grote en ervaren groep die het Bibi-isme in zijn meest afschuwelijke vorm heeft meegemaakt en de waarheid van binnenuit kent. Bijna al deze tientallen personen hebben, in realtime of achteraf, Netanyahu omschreven als een tastbare bedreiging voor de nationale veiligheid van Israël. Helaas zijn er maar weinigen bereid om dit openlijk te zeggen.

De slotalinea van Bars openbare verklaring van maandag luidde: "In de huidige situatie, en uit diepe bezorgdheid over het land en het functioneren van de Shin Bet, is het mijn plicht ervoor te zorgen dat degenen die mij volgen hun verantwoordelijkheden kunnen nakomen, terwijl ik volhoud dat de instrumenten van het agentschap uitsluitend worden gebruikt voor de beoogde doeleinden. Dit is om het duidelijke onderscheid te handhaven tussen vertrouwen, dat essentieel is in een democratisch systeem, en loyaliteit, die andere regimevormen mogelijk maakt."

Laten we proberen in zijn hoofd te kruipen: Ronen Bar vecht niet voor zichzelf. Hij had allang willen aftreden. Hij heeft de volledige verantwoordelijkheid op zich genomen voor de mislukking van 7 oktober. Die verantwoordelijkheid zal hem zijn leven lang achtervolgen. Of hij tot juni, augustus of januari aanblijft als leider van de Shin Bet, doet er niet toe. Hij was een van de eersten die een nationale onderzoekscommissie eiste – en ook dat werkte tegen hem.

Bars strijd is voor ons. Dat klinkt misschien cliché, maar het klopt. Deze man, die diende als strijder in de verkenningseenheid van de generale staf van de IDF en in de operationele eenheid van de Shin Bet tijdens talloze veldslagen, operaties in vijandelijk gebied en gevaarlijke arrestaties, is nu bang. De dreiging waarmee hij momenteel wordt geconfronteerd, is er niet een waar een Shin Bet-leider op getraind is.

Bar is in de kamer. Hij weet dat Netanyahu probeert de Shin Bet over te nemen en er een geheime politiemacht van te maken. In zijn beëdigde verklaring bij het Hooggerechtshof van maandag diende Bar een aanklacht in – ondersteund door bewijs, samenvattingen van vergaderingen, protocollen, gesprekken en getuigenissen – tegen Netanyahu. Wat voor Bar van belang is, is om "het doek op te lichten" voor deze poging tot machtsovername, niet alleen om deze nu te dwarsbomen, maar ook om toekomstige pogingen te voorkomen.

Er is een historische, overtuigende uitspraak van het Hooggerechtshof nodig, waarin wordt verklaard dat een Shin Bet-hoofd niet kan worden ontslagen op grond van een valse, ongefundeerde claim van ‘verlies van vertrouwen’ zonder eerlijk proces.

Een uitspraak die de capaciteiten van de Shin Bet waarborgt, kan niet worden gebruikt voor de politieke doelen van een leider. Een uitspraak die Netanyahu ervan weerhoudt een van zijn loyalisten op deze uiterst gevoelige post te benoemen, die "ja" zou zeggen tegen de krankzinnige, criminele en dictatoriale eisen die hij in de toekomst mogelijk zou stellen.

Netanyahu, die er alles aan doet om een ​​onderzoekcommissie te omzeilen, heeft nu middels deze verklaring een aantal vernietigende waarheden recht in zijn gezicht gekregen.

Elk van deze waarheden is op zichzelf al angstaanjagend en laat zien wat hier al jaren wordt geschreven: Netanyahu probeert de Israëlische statigheid te vernietigen en te vervangen door een monarchie.

In plaats van loyaliteit aan de staat, loyaliteit aan de koning. Hij vroeg ooit aan een kandidaat van de Mossad of hij persoonlijk loyaal aan hem zou zijn. Toen het antwoord aarzelend was, benoemde hij iemand anders. Maar nu staat hij tegenover Bar.

De missie van Bar is simpel: hij vecht voor het behoud van de onafhankelijkheid van de Shin Bet, de onafhankelijkheid van de volgende leider van de Shin Bet en het vermogen van poortwachters zoals het hoofd van de Shin Bet om standvastig te zijn en nee te zeggen tegen de premier.

Nee, we zullen demonstranten niet bespioneren, omdat protesteren tegen de overheid een fundamenteel recht is in een democratische staat. Nee, we zullen geen verzonnen "lege" juridische adviezen ondertekenen om u te helpen aan de rechtvaardigheid te ontsnappen. Nee, we zullen geen trouw aan u zweren in plaats van aan het Hooggerechtshof in een constitutionele crisis. Wij zijn een staatsinstelling, geen familie-instelling.

Het is moeilijk te geloven dat iemand hier nog steeds niet zeker weet wie hij kan vertrouwen: een strijder die zijn leven wijdde aan de veiligheid van de staat, of een pathologische leugenaar die op talloze leugens is betrapt (de laatste, absurde leugen werd maandag voor de rechtbank geuit toen hij zei dat Arnon Milchan de familie Netanyahu dwong geschenken aan te nemen: "Wij ontvangen niet graag", beweerde hij).

Netanyahu's eigen minister van Financiën noemde hem al "een leugenaar, zoon van een leugenaar". Er is geen respectabele wereldleider die geen persoonlijkheidsbriefing over Netanyahu krijgt voordat hij hem ontmoet, en die bevat steevast de universeel aanvaarde diagnose: deze man is een leugenaar.

Bars verklaring is een beëdigde verklaring. Als blijkt dat deze onwaarheden bevat, kan hij strafrechtelijk worden vervolgd.

Laten we nu eens kijken of Netanyahu een tegenverklaring zal indienen volgens dezelfde regels. Hij heeft het vertrouwelijke deel van Bars verklaring ontvangen, dat het grootste deel van het document vormt. Het bevat veel bewijs. Sommige daarvan kent Netanyahu al, andere niet.

De vraag is wat de rechters van het Hooggerechtshof zullen doen. Zullen ze Bar vragen om zijn verklaring onder ede? Zullen ze een reactie van Netanyahu eisen, zelfs als hij geen beëdigde verklaring indient? Het hof kan zich niet onttrekken aan de zware verantwoordelijkheid die het in deze zaak heeft: de grenzen van corrupte macht vaststellen en de restanten van de Israëlische democratie en het recht op protest, privacy en menselijke waardigheid verdedigen.

In de beëdigde verklaring gebruikte Bar het feit dat het een beëdigd juridisch document betreft om met klem de bijzonder verachtelijke samenzweringstheorieën te ontkrachten die Netanyahu en zijn afgevaardigden over hem en de Shin Bet verspreidden.

Hij herhaalde de tekortkomingen van het agentschap op 7 oktober – het feit dat de waarschuwingssignalen niet volledig waren en niet tot de juiste conclusie leidden – maar voegde eraan toe: "De acties die de Shin Bet die nacht ondernam, hebben er niet toe geleid dat het beveiligingssysteem de zorgvuldig geplande aanval, die al jaren in voorbereiding was, heeft kunnen verijdelen. Er is een grondig intern onderzoek uitgevoerd binnen de Shin Bet om ervoor te zorgen dat een dergelijke ramp zich nooit meer voordoet.

De aanval werd echter niet 'door ons gecoördineerd'. Onze teams werden niet 'gestuurd om Shin Bet-medewerkers te redden', en er werd die nacht niets verborgen gehouden – niet voor de veiligheidsdiensten en ook niet voor de premier. Het tegenovergestelde is waar. Hieruit kan ik alleen maar concluderen dat dit een poging is om de discussie – die gevoerd moet worden – af te leiden van de politiek-veiligheidsfactoren die tot het bloedbad hebben geleid.

Premier leidt samenzwering

Die alinea bevat het monsterlijke.

De premier van Israël is degene die deze complottheorieën aanvoerde. Het waren theorieën die het hoofd van de Shin Bet in een verrader veranderden en zijn team in samenzweerders, rebellen of verraders.

Deze absurditeiten werden door Netanyahu zelf en door zijn volk verspreid.

In een ander tijdperk zou deze horror in handen zijn gebleven van marginale, gestoorde elementen. Tegenwoordig is het praktisch mainstream – totdat Bar gedwongen werd onder ede te getuigen om het te ontkrachten.

Kortom, er is geen eerlijk of gezond verstand persoon die niet weet dat de woorden van Bar accuraat, geldig en waar zijn.

Er is geen eerlijk of gezond verstand persoon die niet begrijpt dat de motivatie om Bar op dit moment af te zetten voortkomt uit opgehoopte bijbedoelingen: zijn weigering om een ​​vertraging van Netanyahu's getuigenis goed te keuren en het lopende onderzoek naar het kantoor van de premier in de Qatargate-affaire.

Maar Bar heeft ervoor gekozen om oorlog te voeren. Niet voor zijn onschuld, niet voor zijn reputatie en niet voor zijn positie – voor het land. Voor de democratie. Voor ons. We moeten allemaal achter hem staan.