Oproep moeder van Naama Levy: "laat mijn meisje vrij"

Screenshot X

In The GlobeAndMail doet Ayelet Levy Shachar,de moeder van Naama Levy, een dringende oproep om haar dochter vrij te laten, welke ik vertaald hieronder weergeef.

Het is meer dan 100 dagen geleden dat mijn kleine meisje op brute wijze werd ontvoerd door Hamas. Honderd dagen en nachten van angst, pijn en een nooit eindigende nachtmerrie waar ik niet uit kan ontwaken. Honderd dagen niet weten of mijn geliefde Naama eet. Waar ze slaapt. Die 100 dagen hebben koude winternachten met zich meegebracht. Heeft ze iets om haar warm te houden? Is ze alleen? Zijn haar verwondingen behandeld? Honderd dagen die een eeuwigheid zijn in het verlangen dat mijn dochter weer bij mij is.

Op 7 oktober , toen mijn lieve Naama op brute wijze werd ontvoerd, was ze niet langer alleen mijn dochter; maar op die momenten van pure afschuw, terwijl de wereld toekeek hoe mijn Naama aan haar mooie, lange haar onder schot uit de achterbak van een jeep werd gesleept, ergens in Gaza, geboeid, bloedend en doodsbang, geloof ik dat ze ieders dochter werd. Ze had haar pyjama aan. Op blote voeten. Alleen. En ik als haar moeder was hulpeloos op die momenten van pure angst. Ik weet dat het een verschrikking is die door zovelen over de hele wereld met mij werd gedeeld.

Het is ruim drie maanden geleden. Drie ondraaglijke maanden van angst en liefdesverdriet. Ik ben een moeder wiens hart gebroken is en wiens nachten gekweld worden door de afwezigheid van mijn geliefde dochter. Ons gezin is niet compleet. Ik heb vier kinderen. Ik weet dag en nacht waar drie van mijn kinderen zijn. Ik weet dat ze veilig zijn. Maar niet Naama. Ik weet niets. Het is een ondragelijke pijn waar niemand mee te maken zou moeten krijgen.

Maar naast de slopende pijn die ik voel, weet ik dat ik voor haar moet vechten. Ik moet haar stem zijn.

Naama is een meisje dat gelooft in het welzijn van de mensheid. Ook ik wil vasthouden aan dat geloof. Zelfs nu ze leeft in de donkerste en meest gruwelijke realiteit van waartoe mensen in staat zijn, wil ik geloven dat de mensheid nog steeds goed is. Dat mensen over de hele wereld zich zullen aansluiten bij mijn roep om mijn dochter te redden; om alle onschuldige mensen te redden die door Hamas worden vastgehouden.

Naama is een optimist. Ze belichaamt werkelijk alles wat goed is in de wereld. Ze belichaamt alles wat degenen die slecht genoeg zijn om haar te gijzelen en dergelijke misdaden te begaan, niet doen.

Getuigenissen gedeeld door de vrijgelaten gijzelaars laten geen vragen meer achter. Er wordt niet gespeculeerd waartoe Hamas in staat is. Wat ze hebben gedaan. En wat ze deze jonge meisjes blijven aandoen: de martelingen, de mishandelingen. Het is de hel op aarde en er is geen plaats voor een jong meisje.

Geen seconde langer.

Veel mensen vragen hoe ze kunnen helpen. Ik geloof dat ieder mens een verschil kan maken. Haar verhaal delen. Bewustwording creëren voor haar benarde situatie. Leiders over de hele wereld moeten actie ondernemen om een ​​einde te maken aan deze marteling. Mijn dochter leeft en ze lijdt. Mijn pleidooi is dat van elke moeder: breng mijn kleine meisje terug naar mij.

Ze kan niet om hulp roepen, dus ik vraag jullie allemaal om dit namens haar te doen.

Houd tijdens dit treurige en belangrijke moment niet op met vechten voor Naama. In die gruwelijke seconden waarin de wereld getuige was van de ontvoering van mijn dochter, nam ze een plekje in de harten van zovelen in. Ze heeft onze stem nodig. Ze hebben allemaal onze stem nodig.

Eén dag is te veel.

Honderd dagen is ondoorgrondelijk.

Breng haar nu naar huis.