Schoenen van op Nova festival vermoorden. Foto Amos Ben-Gershom / GPO
President Isaac Herzog sprak woensdagavond tijdens de openingsceremonie van de tentoonstelling "6:29" ter nagedachtenis aan de op het Nova Festival op 7 oktober, vermoorden.
In zijn toespraak zei de president:
“Geliefde en dierbare nabestaanden, helden en heldinnen, overlevenden van het festival en de hele geliefde ‘Nova-gemeenschap’. Het voelt alsof er sinds die zwartste van alle zwarte Shabbat's van 7 oktober geen enkele persoon in Israël is wiens hart niet een slag mist als de klok precies 06:29 uur in de ochtend aangeeft. Dit uur is een breuklijn in de tijd, een gapende wond voor een heel volk, een afgrond die de wereld die eraan voorafging scheidt, en de dagen, de brandende maanden Dagen waar we, hoe graag we ook anders zouden willen, mee in het reine moeten komen, moeten leren hoe we moeten leven, en waarin we de kracht moeten herontdekken, het goede moeten kiezen, ons moeten vastklampen aan het leven .
Toen Michal en ik voor het eerst door deze ontroerende tentoonstelling toerden, zagen we de voorwerpen en hielden ze vast - in de gedachte dat ze bij die dierbaren waren die kwamen om zich te verheugen en de liefde voor muziek en dans te vieren. Deze heilige ruimte is een soort herdenkingsruimte geworden, en we beloven hier: nooit de schoonheid en goedheid te vergeten van onze dierbaren, degenen die op 7 oktober tijdens die Simchat Torah het leven lieten.
Deze tentoonstelling trekt ons mee. Ze probeert uitdrukking te geven aan en tegelijkertijd ons te helpen de immense pijn van zowel de overlevenden als degenen die verloren zijn gegaan, te begrijpen. Het belichaamt de koppige keuze om te vechten en door te gaan met terugkeren naar het leven. Een tentoonstelling die voor een groot deel de essentie van ons leven hier sinds die verschrikkelijke Shabbat in zich draagt, en het streven naar het leven van een generatie die een verschrikkelijke klap heeft geleden – en toch uit stof en as zal herrijzen en voorwaarts zal marcheren.
Jullie, dierbare overlevenden, blijven leven met de bezienswaardigheden, geuren, stemmen, met de verschrikkingen en met de herinneringen. Ze worden in jullie hart gebrandmerkt en houden het bewustzijn, de ziel en het geheugen stevig in hun greep. En samen met u ervaren wij allemaal, het hele volk van Israël, enorme pijn, oneindig verlangen en zorgen, op een schaal als nooit tevoren: zorg voor onze gijzelaars die nog steeds in handen zijn van een wrede en satanische vijand. Bezorgdheid om onze geweldige, heldhaftige soldaten, die hun leven riskeren voor de veiligheid van Israël, ter wille van ons. En zorg voor de veiligheid van ons geliefde, enige echte, huis.
President Herzog met een van de overlevenden. Foto Amos Ben-Gershom / GPO
De fragmenten van het feest en de verscheurde stukken van het leven liggen hier nu als een stille getuigenis, ter herinnering aan alle enorme menselijke schoonheid die verloren is gegaan. Het bloedbad en de diepe en pijnlijke wond die het veroorzaakte, zijn de erfenis van een hele generatie. Een jonge generatie, vol leven, wiens grond onder hun voeten werd weggevaagd. Een generatie die probeert te genezen, die herstel en troost zoekt. Een generatie waar we aandacht aan moeten besteden, om haar te steunen, omarmen, en stap voor stap met haar mee te gaan totdat zij haar vleugels weer uitslaat, en natuurlijk alle dierbare families die hun dierbaren hebben verloren – de ouders en ooms, tantes, zussen, broers, kinderen en meer.
We herinneren ons niet alleen de pijn, maar ook de adembenemende heldenmoed die zich daar midden op het slachtveld openbaarde. De heroïsche verhalen van die verschrikkelijke ochtend bieden inspiratie, moed en kracht, om vast te houden aan het leven, om met alle macht te vechten voor ons geliefde huis, en om te beloven dat je weer zult dansen - door het hele land. Je zult opnieuw genieten van muziek en natuur. We zullen nog steeds gelukkig zijn, we zullen opnieuw het leven vieren. We zullen leven om rechtop te staan, zonder angst, in ons land.
Beste vrienden, de dichter Amir Or verwoordt in zijn gedicht "Seven Lines to Sunrise" heel mooi deze eed, die we hier vandaag aan de hele wereld willen zeggen: “En ondanks alles – het leven; ondanks alles – liefde. We zullen inderdaad de poort van het hart open zien staan voor een wereld van hoop. We zullen opnieuw zijn paden bewandelen, verwonderd over de schoonheid ervan, en onze geest helder en vredig.' We zullen inderdaad de dageraad zien, de komst van de zon. Zijn woorden zijn bindend, een eeuwig bewijs van de moorden op het Nova Festival, een festival dat in het teken stond van de liefde.
Ik dank de initiatiefnemers van de tentoonstelling, de initiatiefnemers van het festival en iedereen die heeft bijgedragen aan deze ontroerende en heilige ruimte. We staan nu aan de vooravond van Channukah, onze feestdag van heldendom, het feest van het licht. En vandaag de dag weten we misschien meer dan ooit met grote duidelijkheid: onze oorlog is de oorlog van het licht tegen de duisternis, de oorlog van het goede tegen het kwade. Daarom hebben we geen andere keuze dan te overwinnen. En dankzij de schoonheid en de goedheid, de moed en de geest, en omwille van de liefde, bestaat er geen twijfel over dat we zullen overwinnen. Moge de herinnering aan onze helden en geliefden, degenen die hun leven verloren op het Nova Festival en deze oorlog in het algemeen, voor altijd gezegend en in ons hart gegraveerd worden."
Comments