Sylvia Ohayon, 59: Diende als 'de lijm' van haar grote familie. Vermoord in haar huis in kibboets Be'eri op 7 oktober

Foto via Times of Israel

Een artikel uit de Times of Israel reeks Those Who We Have Lost.

Sylvia Ohayon, 59, werd op 7 oktober vermoord door Hamas-terroristen in haar huis in kibboets Be'eri.

Toen het raketvuur begon, vertelde ze haar familie dat alles in orde was en dat ze in haar veilige kamer zat, zei haar broer. Rond 10.45 uur, terwijl ze met haar dochter aan de telefoon was, zei ze dat ze dacht dat terroristen haar appartement binnenkwamen; er klonk een luide dreun en de verbinding werd verbroken. Niemand heeft meer iets van haar gehoord.

Haar lichaam werd bijna twee weken niet ontdekt en haar familie dacht dat ze was ontvoerd totdat de bevestiging van haar dood arriveerde.

Ze werd op 20 oktober begraven in haar geboorteplaats Dimona. Ze laat haar dochter Eden, haar negen broers en zussen en vijftien neven en nichten achter.

In een lofrede op de website van de kibboets werd opgemerkt dat ze daar als tiener was aangekomen voor haar studie, en daar meer dan veertig jaar was gebleven, met slechts één pauze van een jaar. Ze werkte daar in verschillende banen, onder meer in de keuken en in de boekhouding, en stond bekend om haar talenten op het gebied van koken en bakken.

Ze was een sieradenontwerpster die actief was en dol was op zwemmen en fietsen, en zat midden in een tweejarige opleiding om yoga-instructeur te worden toen ze werd vermoord, aldus de lofrede.

Haar broer, Dani Maor, vertelde een radiostation in Haifa dat hij zich het meest zal herinneren “haar vrijgevigheid, haar liefde en de omhelzing die ze iedereen gaf. We noemden haar de ‘moeder van alle kinderen en kleinkinderen’, omdat ze altijd de familiebijeenkomsten regelde, ze de lijm was, de bindende factor, de drijvende kracht tussen ons grote gezin.”

Haar nichtje, Mor Goldberg, vertelde Ynet dat “tante Sylvia slechts vijf jaar ouder was dan ik, en dat ze minder een tante was en meer een oudere zus.”

Mor herinnerde zich dat hij als kind Sylvia bezocht voor vakanties, waar ze 'me veel leerde over de adolescentie, over eerste liefdes, gestolen sigaretten en de geheimen van meisjes.'

“Toen we dachten dat ze ontvoerd was, stelde ik me voor dat Sylvia alle andere gijzelaars aan het lachen zou maken, het moreel hoog zou houden en voor hen zou zorgen,” voegde Mor eraan toe. 'Zo was ze, altijd aan het organiseren, familie en vrienden bij elkaar brengend. En vooral: het zorgen voor Eden, haar enige dochter. ‘Dunya’ noemde ze haar – ‘Dunya’, mijn wereld.”