Sympathie? Bah! - een column van Rob Fransman

Screenshot X

In mijn bijna tachtig naoorlogse jaren ben ik hoogst zelden met echt antisemitisme geconfronteerd. Eén keer wel, in de jaren 80, op het terras van de Zaanse golfclub. Een oogarts uit Aalsmeer voegde me toe dat Joden niet te vertrouwen zijn. Ik krijg nog steeds een grijns op mijn gezicht als ik me herinner hoe goedwillende clubleden tussenbeide kwamen. Iets te laat voor de oogarts, hij kwam ervan af met een bloedneus en een tand door zijn lip. Ik was 40 jaar jonger dan vandaag.

Maar eerlijk gezegd ben ik verder geen antisemitisme tegengekomen. Hoewel ik er altijd, ook vandaag, mijn best voor doe om mijn gezelschap te laten weten dat ik Joods ben. Als ze me niet moeten is het maar beter als dat meteen gezegd wordt. Toch?

Natuurlijk ken ik het onmiskenbare jullie. Jullie zijn zo muzikaal, jullie zijn slim, rijk, handig en intellectueel. Dat beaam ik altijd meteen. Graag verzin ik er nog een paar kwaliteiten bij.

Onze vrouwen zijn mooier en op zondagmiddag bedenken we uitvindingen waar we onveranderlijk de Nobelprijs mee verdienen. Is het eeuwige jullie dan antisemitisme? Neen, jullie zijn hooguit risjes. Om het verschil tussen risjes en Jodenhaat te begrijpen moet je wel een universitaire studie doen.

Sinds oktober is het allemaal veranderd. Wie had kunnen denken dat in Nederland onvervalst antisemitisme zo snel zijn smerige kop zou opsteken? Het is overal, meestal dunnetjes verpakt in kritiek op zionisme. Ik heb al eens eerder betoogd dat iedere Jood wel zionist moet zijn omdat de buitenwereld hem daar vroeg of laat toe dwingt. Ja, ik weet dat er Joden zijn die er anders over denken, zoals Hamburger en consorten. In mijn ogen verliezen ze het voorrecht om zichzelf Joods te noemen.

Het is haast niet te geloven maar vroeger heb ik trouw PvdA gestemd. Zoals zovelen kom ik uit een links nest. Mijn familie verliet het religieuze Jodendom al 3 of 4 generaties geleden. Socialisme was de nieuwe godsdienst, alle mensen zijn gelijk! Dat Joden toch wat minder gelijk waren, merkten ze pas toen het te laat was. Maar ook na de Sjoa bleef de PvdA bij de overlevende familieleden zeer geliefd. Twintig jaar geleden, toen Job Cohen kans had om premier te worden, heb ik voor de laatste keer op de PvdA gestemd. Sindsdien is er veel gebeurd.

Cohen was als Amsterdamse burgemeester best geliefd. Maar nu zijn we er op harde wijze achter gekomen dat zijn “kopje theedrinken” om “de boel een beetje bij elkaar te houden” heeft geleid tot grenzeloze tolerantie voor moslim-fascisme. In verbijstering zien we de stoet met toeterende auto’s door Amsterdam rijden. In Amsterdam Noord organiseert de deelraad samen met de politie een iftar, waar als grootste attractie de notoire antisemiet Appa optreedt. Zijn succes behaalde deze parel met de rap Fuck de Talmoed.

Na de ophef over de aanval op Lenny Kuhr kwam het deugprogramma Op1 natuurlijk met een reactie. Minister Dilan Yesilgöz en Mirjam Bikker van de SGP gaven heel verstandige antwoorden op de enigszins stupide vragen van interviewer Thijs van den Brink. Beiden veroordeelden onverbloemd de Jodenhaat van het schreeuwende schorem. Aan tafel zat ook Gijs Groenteman.

Van den Brink: "Thijs, jij bent Joods?”

Groenteman: “Zeker!”

Van den Brink: "Gijs, hoe beleef jij zo’n dag?”

Groenteman: “Nou zo’n optreden van die goeiige Lenny Kuhr verstoren vind ik heel erg walgelijk, maar ik vind het heel, heel ingewikkeld wanneer iets politieke kritiek is en wanneer het antisemitisme is. Lenny Kuhr heeft zich natuurlijk uitgesproken over wat er in Israël en Gaza aan de hand is en heeft daar een stem in gehad …..”

Godverdomme. Daar is het maarisme van deugdzaam Links weer. Eigen schuld van de zangeres dus. Zelfs als de Jodenhaat er duimendik bovenop ligt weet men er nog wel een - in de kraam te pas komende - draai aan te geven. En passant deelde Groenteman nog een sneer uit naar Caroline van den Plas met de opmerking dat haar achterban ook antisemitisch is.  Toen was het voor mij genoeg en ik schreef op X dat Gijs Groenteman een schijnheilige klootzak is. Nu ik dit schrijf heb ik de uitzending nog even terug gezien. Ik verander niet van mening.

Gijs weet het verschil tussen politiek activisme en duidelijke Jodenhaat niet. Gijs is helaas niet alleen. Een hele rits Joodse PvdA bobo’s willen vooral acceptabel zijn voor hun politieke vrienden. De eerder aangehaalde Job Cohen, Hedy d’Ancona, Groenteman (en zijn moeder Hanneke) en helaas nog vele anderen. Zelfs de sympathieke Lodewijk Asscher houdt zich muisstil. Het is werkelijk een raadsel waarom ze het goede voorbeeld van Ronnie Nathaniël niet volgen en lid blijven van de treife partij die de PvdA na de overname door GroenLinks geworden is.

Op twee partijen na die niet eens waard zijn dat ik hen noem, hebben alle partijen gisteren in de Kamer vermeldt dat ze pal staan voor de Joodse gemeenschap. Ook PvdA/GroenLinks en Volt hebben die verklaring ondertekend. Ik ben zo vrij die sympathiebetuiging met een hele grote korrel zout te nemen. Zie hoe hun senatoren zich uitdossen in de Eerste Kamer. Sympathie? Bah!