Een Israëlische cowboy steekt een sigaret aan bij Moshav Kidmat Zvi op de Golanhoogten, 29 maart 2024. Foto door Michael Giladi/ Flash90 via ISRAEL21c
Tien jaar geleden bezocht ISRAEL21c een ranch in Kibbutz Merom Golan in Noord-Israël, waar journalisten echte Israëlische cowboys ontmoetten.
De ranch is een van de ongeveer 50 ranches op de Golanhoogvlakte, die direct aan de grens met Syrië en vrij dicht bij de grens met Libanon ligt.
In het artikel uit 2014 werd het dagelijkse leven van het hoeden van vee beschreven als traag en sereen, en in sommige opzichten zelfs eenzaam.
En nu, in 2024, kan de realiteit voor de cowboys op de Golanhoogten niet meer anders zijn.
"We doen wat we altijd al deden, maar dit keer onder de dreiging van raketvuur", vertelt Shay Zerbib, die een privéranch in het gebied bezit en ook in Merom Golan werkt, aan ISRAEL21c.
“Iemand moet voor de dieren zorgen; ze moeten hoe dan ook te eten krijgen,” voegt hij toe.
De ranch in Merom Golan, een van de grootste in de regio, beschikt over ongeveer 1.500 stuks vee.
De vlammen bedwingen
Sinds het begin van de oorlog in Gaza bijna 11 maanden geleden, wordt het gebied voortdurend bedreigd door raketten en zelfmoorddrones, afgevuurd door de Libanese terreurgroep Hezbollah .
Deze aanvallen veroorzaken vaak enorme branden die duizenden hectaren landbouwgrond in de Golanhoogvlakte en andere noordelijke gebieden in de as leggen.
Een Israëlische cowboy drijft zijn kudde bijeen nabij Moshav Kidmat Zvi op de Golanhoogten, 29 maart 2024. Foto door Michael Giladi/Flash90 via ISRAEL21c
"Er zijn een aantal ranches die hooi kopen om hun vee te voeren", merkt Zerbib op.
De 51-jarige rancher legt uit dat boeren in het gebied de belangrijkste strijdmacht zijn tegen de bosbranden. Het doel is om de vlammen onmiddellijk te doven, zodat ze het zich niet kunnen veroorloven om achter te blijven en passief te wachten op hulp, zegt hij.
"Het heeft de manier waarop we werken veranderd. We moeten altijd blusmiddelen paraat hebben. Soms word je om 2 uur 's nachts opgeroepen om een brand te blussen, soms vijf keer per dag", voegt hij toe.
“Soms ga je het veld in om een brand te blussen, en dan begint er middenin een nieuwe raketaanval. Je moet altijd waakzaam blijven. Dat is geen prettig gevoel.”
'Elke dag gaan de sirenes voor raketalarm af'
Raket- en droneaanvallen op de Golanhoogten zijn niet zo intens als in gemeenschappen die direct aan de grens met Libanon liggen, zoals Kiryat Shmona of Metula, maar er zijn periodes van ‘escalatie’.
Een bosbrand in Kiryat Shmona veroorzaakt door raketten afgevuurd vanuit Libanon door Hezbollah, 22 augustus 2024. Foto door Ayal Margolin/Flash90 via ISRAEL21c
“Wanneer er een Israëlische operatie plaatsvindt die dieper in Libanon is, reageren ze door op ons te schieten; het is een soort vergelijking,” legt Zerbib uit.
Gemiddeld gaan er elke dag sirenes af voor raketten. "Het zijn niet altijd raketten; soms zijn het drone-infiltraties vanuit Libanon en zelfs vanuit Syrië," voegt hij toe.
“Er waren ook gevallen waarbij projectielen op 50 meter [164 voet] afstand van ons vielen; gelukkig raakte niemand ernstig gewond,” merkt hij op.
Hij legt uit dat het bouwen van schuilkelders in de velden niet realistisch is. “Merom Golan is 34.000 dunams [8.400 acres] land. Je kunt niet om de 100 meter beschermende ruimtes neerzetten.”
De dieren
Tot nu toe heeft Zerbib geluk gehad dat hij geen enkel dier waarvoor hij zorgt is verloren, noch in Merom Golan, noch op zijn privéranch bij Had Nes, waar hij 200 stuks vee heeft.
Echter, “een naburige veehouder verloor 10 koeien die stierven door het inademen van rook” door een brand die ontstond door een aanval van Hezbollah.
Gemerkt vee in Kibbutz Merom Golan, 5 september 2022. Foto door Michael Giladi/Flash90 via ISRAEL21c
Zerbib voegt eraan toe dat hij voortdurend van andere veehouders hoort dat koeien door granaatscherven zijn gedood of moesten worden afgemaakt omdat ze ernstig gewond waren geraakt door raketaanvallen.
Zerbib zegt dat zelfs de koeien in het gebied behoorlijk veerkrachtig zijn als het gaat om de geestelijke gezondheid van de dieren .
“Onze koeien groeien op in de wei, niet op melkveebedrijven. Ze zijn gewend aan militaire oefeningen in de omgeving, waardoor ze mentaal minder worden aangetast.”
Toch zal “de echte schade pas een jaar na de gebeurtenis voelbaar zijn. We weten niet hoe ze zich zullen voortplanten, hoe ze zullen bevallen en hoeveel kalveren ze zullen krijgen; dat is het echte probleem.”
Cowboys rennen niet weg
Zerbib zegt dat geen van de vijf cowboys die voor het vee in Merom Golan zorgen, het gebied heeft verlaten sinds het begin van de oorlog.
“Boeren vluchten niet, en cowboys al helemaal niet”, zegt hij.
Een Israëlische cowboy drijft zijn kudde bijeen nabij Moshav Kidmat Zvi op de Golanhoogten, 29 maart 2024. Foto door Michael Giladi/Flash90 via ISRAEL21c
Zelfs Zerbibs familie weigerde om naar andere delen van het land of zelfs naar het buitenland te verhuizen. Uiteindelijk besloten ze om bij elkaar te blijven.
"Ik woon al op de Golanhoogten sinds ik drie jaar oud was. Op mijn dertiende begon ik met het hoeden van een koeienkudde", vertelt hij.
Na bijna 40 jaar als cowboy zegt Zerbib dat hij zich de laatste tijd afvraagt: “Of wat we hier doen wel zo gewaardeerd wordt als het zou moeten.”
Hij zegt dat de cowboys geen noodplannen hebben gemaakt voor het geval er een totale oorlog met Hezbollah uitbreekt.
“Wij leven net als iedereen in onzekerheid; het is onderdeel van het zionisme”, lacht Zerbib.
Comments