Gesneuvelde Efraim Yachman (links) en Matanel Lisner. Foto Ynet
Efraim Yachman zou donderdag zijn 23e verjaardag vieren. In plaats van een vreugdevolle gebeurtenis, werd de dag een dag van herdenking en verlangen naar de soldaat van de Givati Brigade die in de begindagen van de oorlog sneuvelde tijdens een botsing in Gaza. Zijn familie en vrienden kozen ervoor om zijn leven, nalatenschap en unieke muzikale talent te eren door een nummer uit te brengen dat hij tijdens de gevechten componeerde.
Yachman was een student aan de Hesder Yeshiva in Yeruham, die tien van zijn studenten en alumni verloor in de Iron Swords War. Efraim werd door familie en vrienden omschreven als een rolmodel en voorbeeldfiguur en stond bekend om zijn diepe connectie met de Thora en zijn passie voor muziek.
"Hij was een heel serieus persoon, hield van de Thora en was er diep aan toegewijd," zei zijn broer Yosef Meir Yachman, een van de zes broers en zussen. Efraim was een begaafd muzikant die in de eerste klas begon met pianospelen en later op de middelbare school gitaar en drums ging spelen.
Aan het begin van de oorlog ging Efraim Gaza binnen samen met zijn yeshiva en militaire kameraad, Matanel Lisner, en diende in een apart team van hun yeshiva-eenheid. Lisner herinnerde zich het moment dat de realiteit van de oorlog hen echt trof: "Toen de mortier vlak bij ons ontplofte, begrepen we de echte gevaren van de strijd. We besloten samen een rustige melodie te componeren voor het couplet 'Ik riep Hasjem aan in nood', waarvan we voelden dat het zo wanhopig ontbrak te midden van wat we doormaakten."
Nadat twee van hun klasgenoten van Yeshiva cohort 28 — Eitan Rosenzweig en Yakir Yedidya Schenkolewski — werden gedood, besloten Matanel en Efraim het lied ter nagedachtenis aan hen af te maken. De melodie werd een eerbetoon aan herinnering en kracht voor hun eenheid, die in Gaza vocht. Uiteindelijk werden de gevallen vrienden naast elkaar begraven op de militaire begraafplaats.
Een maand later sneuvelde Efraim in een confrontatie met terroristen in de wijk Daraj Tuffah in Gaza-Stad. Lisner, die het vuurgevecht overleefde met lichte verwondingen, vertelde over de angstaanjagende ontmoeting.
“We verdedigden ons van binnenuit een gebouw toen drie terroristen erin sprongen en het vuur openden. Efraim en de compagniecommandant gingen de trap op om de strijd aan te gaan, zodat we de gewonden konden evacueren. Ik hielp een gewonde soldaat de trap af toen ik een granaat zag landen in mijn buurt. Ik voelde de explosie, maar ik bleef hem verplaatsen. Pas later, nadat ik was geëvacueerd, kwam ik erachter dat ik was geraakt,” zei hij.
“Toen ik thuiskwam uit het Barzilai ziekenhuis, vertelden mijn ouders me dat Efraim was gevallen. Het was ongelooflijk moeilijk om te horen. In de oorlog was ik een van de weinigen die bijna elk moment met Efraim doorbracht. Die band gaf me een diep plichtsbesef om hem te eren via het lied dat we samen schreven.”
Efraïm Yachman. Foto Ynet
Lisners toewijding eindigde daar niet. Slechts zes weken na zijn verwonding keerde hij terug naar het slagveld in de wijk Zeitoun in Gaza-Stad. Daar kreeg zijn eenheid de opdracht een gebouw te slopen en de derde verdieping in brand te steken. "Nadat ik de kamer waarin ik me bevond in brand had gestoken, realiseerde ik me dat ik geen uitgang had - de hele verdieping stond in brand", zei hij. "Ik schoot in de lucht, tastend door de dikke rook, zonder iets te kunnen zien. Op dat moment dacht ik aan alles - aan het einde."
In de chaos fluisterde Lisner een gebed. "Plotseling verlichtte God mijn ogen en zag ik licht door een raam komen," herinnerde hij zich. "Ik rende ernaartoe, stapte naar buiten, haalde diep adem en besefte dat de enige manier om eruit te komen was om te springen." Hij sprong drie verdiepingen op het dak van een nabijgelegen pakhuis. "Ik overleefde door een wonder - en met mij, het lied ter nagedachtenis aan Efraim."
Yachman was niet het enige muzikaal begaafde lid van de yeshiva dat sneuvelde. Hun vriend, Yair Hananya, ook een getalenteerde muzikant, had Lisner geholpen met het opnemen van de eerste demo van het nummer. Slechts enkele weken na hun eerste afspraak werd ook Yair vermoord. Zijn stem en herinnering leven nu voort in het nummer en de videoclip, voor altijd verweven met de erfenis van de gevallen yeshiva's.
Volgens rabbijn Chaim Wolfson, hoofd van de Hesder Yeshiva in Yeruham, zijn het lied en de video ter ere van Yachman niet alleen een persoonlijk eerbetoon, maar ook een weerspiegeling van de bredere nationale ervaring.
"Het lied vertelt het verhaal van het hele volk van Israël, dat van engte naar uitgestrektheid gaat," zei rabbijn Wolfson. "We zitten in een nationale crisis die begon op Simchat Torah, en we werken eraan om eruit te komen en onze vijanden te verslaan. Zelfs in die enge ruimte ontdekten we momenten van uitgestrektheid, in het verdriet vonden we bronnen van kracht."
Comments