Een vrijwilliger van een Jerusalem Society for the Prevention of Cruelty to Animals houdt een hond vast in het asiel. Foto met dank aan de Jerusalem Society for the Prevention of Cruelty to Animals via ISRAEL21c
Als journalisten die in een digitale ruimte werken, hebben we gemerkt dat sinds het begin van Israëls recente oorlog in Gaza artikelen en berichten op sociale media waarin dieren voorkomen vaak veel meer betrokkenheid krijgen dan berichten waarin mensen voorkomen.
Zijn er onderliggende fysiologische mechanismen, en niet alleen lastige algoritmen, die ervoor zorgen dat mensen zich in stressvolle tijden inleven in dieren?
Je moet onze empathie verdienen
Empathie is ons vermogen om in de schoenen van de ander te stappen en zijn of haar standpunt te begrijpen.
“Empathie is iets anders dan identiteit”, vertelt Shiri Daniels, de professionele directeur van ERAN , die geestelijke gezondheidszorg biedt via de telefoon of online chat, aan ISRAEL21c.
Dr. Shiri Daniels, de professionele directeur van ERAN. Foto met dank aan Shiri Daniels via ISRAEL21c
“Het identificeren met anderen [in tegenstelling tot het inleven in hen] verhindert ons vaak om emotionele steun te bieden of hen te helpen, omdat we dan overweldigd kunnen raken door emoties.”
Daniels legt uit dat er verschillende fysiologische factoren zijn die mensen er soms van weerhouden empathie jegens andere mensen te tonen.
“Als we soms worden geconfronteerd met situaties die ons angst bezorgen en die we moeilijk kunnen internaliseren, kunnen we op een minder empathische manier reageren dan normaal”, merkt ze op.
“Een andere factor is compassiemoeheid, die zich kan manifesteren in de moeilijkheid om empathisch te reageren vanwege de onbewuste behoefte om onszelf te beschermen tegen secundaire blootstelling aan trauma.”
Compassiemoeheid wordt gekenmerkt door gevoelloosheid of gevoelens van hulpeloosheid, prikkelbaarheid, terugtrekking, pijn, uitputting, woede of een verminderd vermogen om empathie te voelen.
Hoewel wordt aangenomen dat het fenomeen het resultaat is van directe samenwerking met slachtoffers, kunnen ook niet-professionals compassiemoeheid ervaren.
Waarom dieren?
In gevallen waarin gevoelens van empathie voor onze medemensen mogelijk zijn belemmerd, kunnen mensen zich nog steeds inleven in andere soorten.
“Wij beschouwen dieren als puur en onschuldig, een constante bron van onvoorwaardelijke liefde, nabijheid en acceptatie zonder oordeel of twee gezichten”, zegt Daniels.
“In de nasleep van de verschrikkingen van 7 oktober, de aanhoudende oorlog en de omstandigheden van totale onzekerheid, kan het op onbewust niveau heel moeilijk voor ons zijn om onszelf toe te staan onze emoties te voelen. Dieren kunnen dus een legitiem kanaal voor ons zijn om ons verdriet over te brengen zonder bang te hoeven zijn de controle te verliezen en uiteen te vallen.”
Daniels voegt eraan toe dat dieren over het algemeen een positief effect hebben op het mentale welzijn van zowel kinderen als volwassenen. Het is dus logisch dat mensen in tijden van stress op zoek gaan naar diergerelateerde media-inhoud.
Huisdieren adopteren
Maar het zijn niet alleen dieren op sociale media waar mensen zich op richten. Ze zoeken ook echte dieren.
Varda Linett, voorzitter van de Jerusalem Society for the Prevention of Cruelty to Animals (JSPCA ), zegt dat het asiel van de groep doorgaans ongeveer 150 honden en 200 katten huisvest.
Een kat in het opvangcentrum van de Jerusalem Society for the Prevention of Cruelty to Animals. Foto met dank aan JSPCA via ISRAEL21c
In september, vlak voor het begin van de oorlog, werden slechts vier katten en negen honden geadopteerd uit het JSPCA-asiel. In november werden ongeveer 29 katten en 20 honden geadopteerd.
“We hebben een dramatische stijging van het aantal adopties gezien. Sinds het begin van de oorlog zijn we leeggelopen”, zegt Linett.
Iets soortgelijks gebeurde op het hoogtepunt van de Covid-pandemie. “Tijdens het coronavirus liepen de meeste dierenopvangplaatsen ook leeg”, vertelt ze aan ISRAEL21c.
Linett zegt dat mensen als reactie op crises het gevoel willen hebben dat ze iets voor de samenleving doen, of dat nu via vrijwilligerswerk is of op andere manieren. Het adopteren van een dier geeft mensen een gevoel van doel.
Een puppy in het opvangcentrum van de Jerusalem Society for the Prevention of Cruelty to Animals. Foto met dank aan de Jerusalem Society for the Prevention of Cruelty to Animals via ISRAEL21c
“In tijden van stress voelen mensen zich vaak eenzaam en gekwetst. Een kat of hond biedt emotionele steun. Vooral omdat mensen meer tijd thuis doorbrengen [tijdens grote crises].”
Zodra de aanvankelijke spanning van een bepaalde tragedie echter afneemt, keren mensen terug naar hun normale bezigheden en neemt hun genegenheid voor dieren af.
“Dan begint de terugkeer”, zegt Linett, verwijzend naar mensen die geadopteerde dieren terugbrengen “als een paar schoenen” die niet meer passen.
“We zorgen er altijd voor dat we de dieren aan de juiste handen geven, maar ik hoor van andere dieren-NGO’s dat dit na de coronaviruspandemie veel is gebeurd.”
Ze benadrukt dat mensen die in deze periode een dier willen adopteren, moeten begrijpen dat het niet alleen iets schattigs is om naar te kijken, maar “een levenslange verbintenis.”
Comentários